Πρόλογος

Ο πρόλογος της Θάλασσας Αθανάτων

Ο πρόλογος της

Θάλασσας Αθανάτων

Πρώτο αγαθό για τον άνθρωπο είναι η ελευθερία, αυτό θα έλεγα, αν με ρωτούσαν, μα πλήρης και καθολική, σε όλα τα επίπεδα και σ` όλους τους τομείς της ζωής, χωρίς διακρίσεις ή εξαιρέσεις, στερεωμένη καλά κι αληθινή, με μόνο όριο τον σεβασμό στον συνάνθρωπο. Έτσι, προσθέτω τη δικαιοσύνη ως δεύτερη, όχι όμως δευτερεύουσα, αξία στον κώδικα ενός ιδεατού κόσμου, στον οποίο ονειρεύομαι να ζήσω. Ελευθερία και Δικαιοσύνη είναι οι δυο μανάδες της ανθρώπινης ευτυχίας, τα δυο ποδάρια που στηρίζουν την ισορροπία και την αρμονία στον πλανήτη Γη.

Καταργείς το πρώτο, κι αμέσως το δεύτερο εξαφανίζεται. Αμελείς για το δεύτερο, και έχεις ήδη αρχίσει να ψευτίζεις τ` άλλο, αφαιρώντας απ` το κάλλος του. Πάντως, αν η ελευθερία είναι ένα λουλούδι, τότε η δικαιοσύνη είναι η ευωδιά του. Το άνθος χάνει ευθύς το άρωμά του, αν δεν ποτίζεται με δικαιοσύνη ανόθευτη κι ανεπηρέαστη απ` το συμφέρον, το αδηφάγο εκείνο τέρας που θέλει να κατασπαράξει τον συνάνθρωπο, αδιαφορώντας για το δικό του το δίκιο.

Αυτός είναι ο λόγος, για να χαθούν κατόπιν κι όλα τα χρώματα του περικαλλούς άνθους της ελευθερίας. Ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής και της αξιοπρέπειας, η ανθρωπιά, η ισότητα και τόσα άλλα ξεθωριάζουν, για να χαθούν ολότελα σιγά-σιγά. Τότε χάνεται και η ειρήνη από τον κόσμο, ακολουθώντας τη χαμένη λογική του ανθρώπου, όταν ξεσπάνε έριδες, προστριβές και διαμάχες, ως οιωνοί της σύγκρουσης και του πολέμου. Κι όσο η αδικία θεριεύει, τόσο ο πόλεμος θα πλησιάζει, γιατί το δέντρο της ελευθερίας θα διψά για αίμα, ώστε να ξανανθίσει ευωδιαστό, όπως του πρέπει.

Κι αφού ο ιδανικός εκείνος κόσμος ξεμακραίνει απ` τη γενιά μου, θα πει πως έχω κι άλλα χρέη να ξοφλήσω, μήπως και τον κερδίσω κάποτε. Ένα, ως Έλληνας, απαγορεύοντας στον άρπαγα να κομματιάσει τη χώρα μου και να πληγώσει το έθνος των Ελλήνων, χάριν των προγόνων μου και των παιδιών μου. Κι άλλο ένα, ως άνθρωπος, απαιτώντας το δίκαιο, χάριν της ειρήνης και της ανθρωπότητας.